Biblia

Wj 32

⁷ Pan rzek³ wówczas do Moj¿esza: "Zst±p na dó³, bo sprzeniewierzy³ siê lud twój, który wyprowadzi³e¶ z ziemi egipskiej. ⁸ Bardzo szybko odwrócili siê od drogi, któr± im nakaza³em, i utworzyli sobie pos±g cielca ulanego z metalu i oddali mu pok³on, i z³o¿yli mu ofiary, mówi±c: "Izraelu, oto twój bóg, który ciê wyprowadzi³ z ziemi egipskiej"". ⁹ I jeszcze powiedzia³ Pan do Moj¿esza: "Widzê, ¿e lud ten jest ludem o twardym karku. ¹⁰ Zostaw Mnie przeto w spokoju, aby rozpali³ siê gniew mój na nich. Chcê ich wyniszczyæ, a ciebie uczyniæ wielkim ludem". ¹¹ Moj¿esz jednak zacz±³ usilnie b³agaæ Pana, Boga swego, i mówiæ: "Dlaczego, Panie, p³onie gniew Twój przeciw ludowi Twemu, który wyprowadzi³e¶ z ziemi egipskiej wielk± moc± i siln± rêk±? ¹³ Wspomnij na Abrahama, Izaaka i Izraela, Twoje s³ugi, którym przysi±g³e¶ na samego siebie, mówi±c do nich: "Uczyniê potomstwo wasze tak liczne jak gwiazdy niebieskie, i ca³± ziemiê, o której mówi³em, dam waszym potomkom, i posi±d± j± na wieki"". ¹⁴ Wówczas to Pan zaniecha³ z³a, jakie zamierza³ zes³aæ na swój lud.

1 Tm 1

¹² Dziêki sk³adam Temu, który miê przyoblek³ moc±, Chrystusowi Jezusowi, naszemu Panu, ¿e uzna³ mnie za godnego wiary, skoro przeznaczy³ do pos³ugi mnie, ¹³ ongi¶ blu¼niercê, prze¶ladowcê i oszczercê. Dost±pi³em jednak mi³osierdzia, poniewa¿ dzia³a³em z nie¶wiadomo¶ci±, w niewierze. ¹⁴ A nad miarê obfit± okaza³a siê ³aska naszego Pana wraz z wiar± i mi³o¶ci±, która jest w Chrystusie Jezusie! ¹⁵ Nauka to zas³uguj±ca na wiarê i godna ca³kowitego uznania, ¿e Chrystus Jezus przyszed³ na ¶wiat zbawiæ grzeszników, spo¶ród których ja jestem pierwszy. ¹⁶ Lecz dost±pi³em mi³osierdzia po to, by we mnie pierwszym Jezus Chrystus pokaza³ ca³± wielkoduszno¶æ jako przyk³ad dla tych, którzy w Niego wierzyæ bêd± dla ¿ycia wiecznego. ¹⁷ A Królowi wieków nie¶miertelnemu, niewidzialnemu, Bogu samemu - cze¶æ i chwa³a na wieki wieków! Amen.

Lk 15

¹ Zbli¿ali siê do Niego wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go s³uchaæ. ² Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Pi¶mie: "Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi". ³ Opowiedzia³ im wtedy nastêpuj±c± przypowie¶æ: ⁴ "Któ¿ z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedn± z nich, nie zostawia dziewiêædziesiêciu dziewiêciu na pustyni i nie idzie za zgubion±, a¿ j± znajdzie? ⁵ A gdy j± znajdzie, bierze z rado¶ci± na ramiona ⁶ i wraca do domu; sprasza przyjació³ i s±siadów i mówi im: "Cieszcie siê ze mn±, bo znalaz³em owcê, która mi zginê³a". ⁷ Powiadam wam: Tak samo w niebie wiêksza bêdzie rado¶æ z jednego grzesznika, który siê nawraca, ni¿ z dziewiêædziesiêciu dziewiêciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebuj± nawrócenia. ⁸ Albo je¶li jaka¶ kobieta, maj±c dziesiêæ drachm, zgubi jedn± drachmê, czy¿ nie zapala ¶wiat³a, nie wymiata domu i nie szuka starannie, a¿ j± znajdzie? ⁹ A znalaz³szy j±, sprasza przyjació³ki i s±siadki i mówi: "Cieszcie siê ze mn±, bo znalaz³am drachmê, któr± zgubi³am". ¹⁰ Tak samo, powiadam wam, rado¶æ powstaje u anio³ów Bo¿ych z jednego grzesznika, który siê nawraca". ¹¹ Powiedzia³ te¿: "Pewien cz³owiek mia³ dwóch synów. ¹² M³odszy z nich rzek³ do ojca: "Ojcze, daj mi czê¶æ maj±tku, która na mnie przypada". Podzieli³ wiêc maj±tek miêdzy nich. ¹³ Nied³ugo potem m³odszy syn, zabrawszy wszystko, odjecha³ w dalekie strony i tam roztrwoni³ swój maj±tek, ¿yj±c rozrzutnie. ¹⁴ A gdy wszystko wyda³, nasta³ ciê¿ki g³ód w owej krainie i on sam zacz±³ cierpieæ niedostatek. ¹⁵ Poszed³ i przysta³ do jednego z obywateli owej krainy, a ten pos³a³ go na swoje pola ¿eby pas³ ¶winie. ¹⁶ Pragn±³ on nape³niæ swój ¿o³±dek str±kami, którymi ¿ywi³y siê ¶winie, lecz nikt mu ich nie dawa³. ¹⁷ Wtedy zastanowi³ siê i rzek³: Ilu¿ to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z g³odu ginê. ¹⁸ Zabiorê siê i pójdê do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszy³em przeciw Bogu i wzglêdem ciebie; ¹⁹ ju¿ nie jestem godzien nazywaæ siê twoim synem: uczyñ miê choæby jednym z najemników. ²⁰ Wybra³ siê wiêc i poszed³ do swojego ojca. A gdy by³ jeszcze daleko, ujrza³ go jego ojciec i wzruszy³ siê g³êboko; wybieg³ naprzeciw niego, rzuci³ mu siê na szyjê i uca³owa³ go. ²¹ A syn rzek³ do niego: "Ojcze, zgrzeszy³em przeciw Bogu i wzglêdem ciebie, ju¿ nie jestem godzien nazywaæ siê twoim synem". ²² Lecz ojciec rzek³ do swoich s³ug: "Przynie¶cie szybko najlepsz± szatê i ubierzcie go; dajcie mu te¿ pier¶cieñ na rêkê i sanda³y na nogi! ²³ Przyprowad¼cie utuczone cielê i zabijcie: bêdziemy ucztowaæ i bawiæ siê, ²⁴ poniewa¿ ten mój syn by³ umar³y, a znów o¿y³; zagin±³, a odnalaz³ siê". I zaczêli siê bawiæ. ²⁵ Tymczasem starszy jego syn przebywa³ na polu. Gdy wraca³ i by³ blisko domu, us³ysza³ muzykê i tañce. ²⁶ Przywo³a³ jednego ze s³ug i pyta³ go, co to ma znaczyæ. ²⁷ Ten mu rzek³: "Twój brat powróci³, a ojciec twój kaza³ zabiæ utuczone cielê, poniewa¿ odzyska³ go zdrowego". ²⁸ Na to rozgniewa³ siê i nie chcia³ wej¶æ; wtedy ojciec jego wyszed³ i t³umaczy³ mu. ²⁹ Lecz on odpowiedzia³ ojcu: "Oto tyle lat ci s³u¿ê i nigdy nie przekroczy³em twojego rozkazu; ale mnie nie da³e¶ nigdy ko¼lêcia, ¿ebym siê zabawi³ z przyjació³mi. ³⁰ Skoro jednak wróci³ ten syn twój, który roztrwoni³ twój maj±tek z nierz±dnicami, kaza³e¶ zabiæ dla niego utuczone cielê". ³¹ Lecz on mu odpowiedzia³: "Moje dziecko, ty zawsze jeste¶ przy mnie i wszystko moje do ciebie nale¿y. ³² A trzeba siê weseliæ i cieszyæ z tego, ¿e ten brat twój by³ umar³y, a znów o¿y³, zagin±³, a odnalaz³ siê"".